Een manier waarop de overheid de voormalige Zuiderzeevissers helpt, is door hen voorkeursconsenten te geven voor het vissen op het toekomstige IJsselmeer. Dit betekent dat zij voorrang krijgen bij het aanvragen van een visvergunning op het nieuwe water. Vissers hebben hun vertrouwde visplekken immers verloren door de afsluiting van de Zuiderzee, en deze regeling biedt hen een nieuwe inkomstenbron. Tegelijkertijd zorgt de overheid er op deze manier voor dat er niet te veel vissers op het IJsselmeer komen. Door het aantal vergunningen te reguleren, bepaalt de overheid wie mag vissen en hoeveel vis er gevangen wordt, zodat de visstand gezond blijft.
Iemand die zo’n visvergunning op het nieuwe water ontvangt, is de Enkhuizer Dirk Lub. Dirk is geboren in 1886 en vaart het grootste deel van zijn leven op de Zuiderzee en het IJsselmeer. Voor de afsluiting vangt hij vooral ansjovis en haring, na de afsluiting paling en snoekbaars. Tot zijn zeventigste blijft hij actief varen op de EH12.
Op dit briefje uit 1965 is te lezen dat Dirk zijn visvergunning voor het IJsselmeer al in 1942/1943 heeft overgeschreven aan zijn zoon, Dirk Lub jr. Het gebeurde vaker dat visvergunningen overgingen naar een familielid, bijvoorbeeld als iemand stopte met vissen of overleed. Dit maakte het mogelijk om de vergunning binnen de familie te houden.
Door een deel van de Zuiderzeevissers naar het IJsselmeer te verplaatsen, konden zij hun werk blijven voortzetten. Zo bleef het vissersleven voor sommige families bestaan, ook na de afsluiting van de Zuiderzee. De familie Lub was één van die families. De drie zoons van Dirk jr. zetten het werk van hun opa en vader voort en blijven actief in de visserij, tot zij rond 2000 besluiten helemaal te stoppen.
