De Rijksdienst ter Uitvoering van de Zuiderzeesteunwet bepaalt wie er recht heeft op Zuiderzeesteun. Maar het was best lastig om genoeg informatie over de aanvragers te krijgen! Werd het inkomen voorheen echt verdiend met de Zuiderzee? En wordt er geen belangrijke informatie achtergehouden? Omdat de Rijksdienst niet altijd alle antwoorden heeft, werkt deze veel samen met de burgemeesters.
De burgemeesters kennen de mensen in hun dorp vaak goed en kunnen helpen met het verzamelen van de benodigde gegevens. Zij kunnen bijvoorbeeld controleren of de naam, het adres en de geboortedatum van de aanvrager kloppen. Ook geven zij soms advies of iemand wel of geen tegemoetkoming nodig heeft, gebaseerd op hun kennis over de situatie.
Een goed voorbeeld van dit contact, is te vinden in de zaak van Martinus Schuitemaker uit Wervershoof. Martinus zou jaren in de visserij hebben gewerkt en doet een steunaanvraag. Maar de Rijksdienst twijfelt of hij wel echt een belanghebbende is. Ze hebben gehoord dat hij al een tijd in de landbouw werkt en daardoor genoeg geld verdient voor zichzelf en zijn gezin. Om dit te controleren, sturen ze een brief naar de burgemeester.
De burgemeester van Wervershoof, Klaas Raat, heeft een ander verhaal over Martinus. Hij zegt dat enkel de zoons van Martinus in het landbouwbedrijf werken, en dat hijzelf alleen werkzaam is in de visserij. Ook voegt de burgemeester een lijst toe met het geld dat Martinus jaarlijks heeft verdiend met zijn gevangen vis.
Deze archiefstukken laten goed zien hoe het contact tussen de Rijksdienst en de lokale burgemeesters verloopt. Het oordeel van de burgemeester is bovendien duidelijk: ‘Naar mijn overtuiging is Schuitemaker door de afsluiting van de Zuiderzee zeer gedupeerd’.
