Wanneer een belanghebbende een geldbedrag ontvangt van de overheid, betekent dat niet dat het bedrag altijd hetzelfde blijft. De situatie kan namelijk veranderen. Misschien komt er plotseling extra inkomen bij, of wordt niet langer voldaan aan de regels. In zulke gevallen kan het bedrag worden verlaagd of zelfs helemaal worden stopgezet. Het is daarom verplicht dat belanghebbenden direct melden wanneer er iets verandert.
Een voorbeeld van iemand bij wie de situatie verandert, is Teunis Edam uit Berkhout. Geboren in 1870, heeft hij zijn hele leven als visser op de Zuiderzee gewerkt. Pas op latere leeftijd vraagt Teunis steun aan via de Zuiderzeesteunwet, omdat hij er lang de voorkeur aan geeft om zelf zijn brood te verdienen. Nu het geld verdienen steeds lastiger wordt, ontvangt hij enkele jaren een geldelijke steun van 10 gulden per week. Dat kleine bedrag was net genoeg om van rond te komen.
Maar dan verhuist Teunis naar zijn dochter en schoonzoon. Hij gaat naast hen wonen en eet ’s middags met hen mee. Zij zorgen goed voor hem en helpen hem waar nodig. Dit kan immers goed: de huizen zijn binnendoor met elkaar verbonden. Toch denkt de overheid hier anders over. Omdat Teunis nu verzorgd wordt door zijn dochter, beschouwen zij hem niet meer als gezinshoofd. Zijn steun wordt daardoor verlaagd naar 3,50 gulden per week. Teunis laat het er niet bij zitten en besluit een brief te schrijven.
Ondanks de brief houdt de overheid voet bij stuk. Omdat Teunis bij zijn dochter woont en door haar volledig wordt verzorgd, is er volgens hen geen sprake van een zelfstandige huishouding. Ook het feit dat er twee huisnummers zijn, omdat hier nou eenmaal vroeger twee gezinnen woonden, maakt volgens de overheid geen verschil. Teunis moet het voortaan met 3,50 gulden per week doen.
Een jaar later verhuist Teunis naar het Wees- en Oudenliedenhuis in Hoorn. Daar leeft hij van een uitkering via de Noodwet Ouderdomsvoorziening. Zijn geldsteun wordt bovendien met 10 procent verhoogd, wat hem iets meer ademruimte geeft.
