Soms zijn mensen het niet eens met een beslissing van de Rijksdienst. Bijvoorbeeld als ze niet als belanghebbende worden gezien of als ze de tegemoetkoming te laag vinden. Dan kunnen ze binnen een halfjaar bezwaar maken. Ze sturen een brief naar het Ministerie van Waterstaat waarin ze uitleggen waarom ze het niet eens zijn met het besluit. De subcommissie bekijkt de brief en nodigt hen uit voor een gesprek. Na het gesprek geeft de commissie advies aan de Minister, die de uiteindelijke beslissing neemt.
In het Westfries Archief zijn veel van deze briefjes te vinden. De situaties zijn heel verschillend. Er zijn briefjes van vissers, maar ook van vrouwen en kinderen. Ze laten zien hoe belangrijk de Zuiderzeesteunwet was voor mensen in die tijd.
De anonieme schrijver uit de bron was Zuiderzeevisser en ontving steun vanwege de drooglegging van de Zuiderzee. Na tijdelijk werk te hebben gedaan, verloor hij die steun, maar werd later ontslagen. De visserij biedt nu nauwelijks inkomen, en ook de tuinbouw, waarin zijn zoon werkt, levert niet genoeg op. Hij vraagt de minister om de steun te herstellen.
