In deze brief staan gegevens van vier Westfriese Indiëgangers die in 1949 zijn overleden. Hoewel dit ruim na het einde van de Tweede Wereldoorlog was, heeft hun dood wel veel met de oorlog te maken.
Tijdens de Tweede Wereldoorlog had Japan Indonesië ingenomen. Indonesie heette toen nog Nederlands-Indië en was een Nederlandse kolonie. In augustus 1945 stopte de Japanse bezetting waarna Soekarno en Hatta de onafhankelijkheid van Indonesië uitriepen. Nederland reageerde hierop met de ‘politionele acties’ om Indonesië ‘tot de orde te roepen’. Maar na grote internationale druk kwam in 1949 aan deze dekolonisatieoorlog een einde. Indonesië werd definitief een onafhankelijk land.
De jonge mannen van begin 20, die in de brief worden genoemd, kwamen uit Obdam en Bovenkarspel. Ze werkten als tuin- en zuivelarbeiders en dienden later als soldaten in het Nederlandse leger. Tijdens de onafhankelijkheidsoorlog in Indonesië zijn zij overleden, net als vele andere Nederlandse en Indonesische soldaten en burgers.
Naast oorlogsgeweld zorgden ook ongevallen en ziektes voor veel sterfgevallen. Zo zou een van deze Westfriese jongens in het ziekenhuis zijn gestorven aan tyfus.
