Het kiesrecht in Nederland was lange tijd beperkt. Mannen met te weinig vermogen en inkomen werden uitgesloten, net als vrijwel alle vrouwen. In 1883 probeerde Aletta Jacobs op de kieslijst van Amsterdam te komen, maar zij werd geweigerd. Hiermee begon de strijd om het vrouwenkiesrecht.
Ook in Westfriesland had deze strijd aanhangers. In juni 1900 werd in Hoorn een afdeling van de Vereeniging voor Vrouwenkiesrecht opgericht. Zij telde 37 leden. In 1907 kreeg ook Enkhuizen een afdeling, dankzij Jacobs en de Westfriese propagandiste Kee de Groot (Marijtje).
Deze kaart, uitgegeven door de vereniging, is verstuurd vanuit Utrecht naar de secretaresse van de afdeling in Enkhuizen. Het laat zien hoe goed het landelijke contact was. Op de achterzijde van de kaart wordt gerefereerd aan de Vrijzinnige Politieke Landdag in Schagen. Deze bijeenkomst ging over verschillende politieke kwesties waaronder het algemene kiesrecht.
In 1917 begon de strijd zijn vruchten te werpen. Toen mochten vrouwen worden gekozen. Maar ze mochten zelf nog steeds niet kiezen. Het vrouwenkiesrecht in Nederland werd twee jaar later, in 1919, ingevoerd.
